EemNice

 

Raymond,

Op een zonnig warme dag rijdt broer Niels naar Nice, hij is om 23.00 uur vanuit Huizen vertrokken en houdt zich wakker met de piratentop 100 op de Vlaamse radio. Ik krijg om 06.00 uur een bericht van hem dat hij Dijon voorbij is, voor ons alweer lang geleden. Leon en ik besluiten niet in de voorstad van Nice te blijven en melden ons af op de camping om terug gegaan naar de vorige, strak aan zee. Als Niels om 12.00 uur aankomt bij de bikers nemen we een heerlijk koud biertje en na het monteren van de drager en plaatsen van de fietsen zetten we koers naar Frejus. Plaats 253 is nog vrij voor ons en we kunnen de haringen weer in de oude gaten plaatsen, wel makkelijker nu er een klauwhamer aanwezig is. Even een hapje eten in het pizza/snack restaurant maar, helaas gesloten (what else), door naar de haven en hier lessen wij onze dorst en vullen de magen. Na een paar halve liters (bier) vertrekken we naar het strand en doet Bro een schoonheidsslaapje. Wat een topper en super lief dat hij ons ophaalt. Een gezellige dag en prachtig einde van de tocht der tochten de fiets blijft op de auto en Tour de France zit er voor ons op.

 

Leon,

O wat was het fijn om te weten dat we niet meer die haringen in de rotsen hoefden te bikken. Ik had ze met mijn handen en een rots tot bloedens toe erin staan slaan. Maar toen we s avonds aan een lullig picknicktafeltje de komst van Niels voorbereidden, besloten we dat we hem iets meer willen bieden dan deze aardige, maar zeker niet geweldige camping. Ik belde onze vorige camping, door mij graag het paradijs genoemd. Wie me dat 5 jaar geleden had gezegd, dat ik die term aan een camping kon geven, had ik voor gek verklaard.

Dus toen Niels na zijn eenzame nachtrit tegen twaalven de camping opdraaide, stonden wij vrolijk bepakt en bezakt klaar om hem nog een extra ritje aan te bieden. Beetje gênant, als hij net zo’n reis voor ons heeft gemaakt, maar we wisten zeker dat hij het daar ook veel relaxter zou hebben. En vol goede moed en blij van zin reden we het eerste stukje van de terugreis. Heel gaaf om de route een stukje met de auto te rijden. Weliswaar de andere richting, maar niet minder indrukwekkend. En nu zijn we weer terug bij de plek waar we inmiddels kind aan huis zijn. Zelfs ons stekje aan zee was nog vrij. En hoe fijn dat Niels in zijn auto naast een koelbox, ook 3 stoelen en een hamer had neergelegd. De bonte Franse avond lonkt. Vive le frère!

2 reacties

  1. Petje af, met een grote Buiging! Gefeliciteerd met het vervullen van de uitdaging. Erg genoten en gelijk ook medelijden gehad van jullie avontuur..maar het einde teld.
    Proost jongens! Nicolaas.

  2. Vive les deux vainqueurs!! WAT een prestatie, mannen. En wat zullen jullie kabels van beenspieren hebben gekregen. Jerommekes met O-benen? Zelf zijn we ook net terug uit Frankrijk, maar dan wel ‘n stukkie slomer dan jullie. Hadden jullie een mooi welkomstcomité?? We komen je gauw persoonlijk feliciteren, Ray!
    Nu nog even een mooi ‘Hema-boek’ maken van de reis; de verhalen waren zó leuk.
    Liefs, ook van Veroon

Comments are closed.