EemNiels

 

Raymond,

Bijna twee weken onderweg, veel dank wil ik uitspreken naar onze volgers thuis die vaak leuke berichten achterlaten en vooral aan Floris Elders van FE Creative Design voor het uploaden van al onze verhalen, foto’s, video filmpjes en de route. Het maakt deze tocht nog leuker en als je ziet hoeveel lol wij beleven aan eerdere verhalen geeft dit ook weer energie. Die, kan ik je vertellen, heb je echt nodig. Neem alleen al het opzetten van de tent en bepakken van je fiets elke dag, wordt na een week wel een dingetje.

Het eerste stuk vanmorgen ging soepel en voor de koffie al 30 km op de klok. We komen door een leuk stadje Lons met 10, 20 misschien wel 30 terrassen n maar het is half twaalf en nog te vroeg om te eten, de opmerking van mij naar Leon dat hierna wel eens niks meer komt daalt later pas in. Als wij Lons 7km achter ons laten zegt Leon nu wil ik zo eerst wat eten…maar in welk boerendorp vind je nog iets? Toch vindt hij een klein supermarkt winkeltje met brood, ham, blikjes bier en een fles ijskoud water. Dit smaakt ons wel. Grappig is dat ook de kerkdeur aan de overkant openstaat, ze hoeven ook niet te overdrijven. Het vervolg is minder geweldig na een steile klim gaat onze route naar onverhard. We stoppen, overleggen, zouden dit nooit meer doen maar terug en om deze berg heen fietsen vinden wij geen optie. Na het een kleine 500 meter te hebben geprobeerd stap ik van mijn fiets en duw deze naar de top 600 hoogte meter geeft Garmin aan. Leon probeert sommige stukken nog te fietsen, ik heb medelijden met mij zelf en de fiets en probeer door te wandelen de combinatie heel te houden. Daarna gaat het weer gladjes wel over de D-weg met veel verkeer. Op de camping is niks, geen receptie, geen restaurant dus gaan we nog maar eens langs bij de supermarkt om het BBQ trucje nog eens te doen. De door mijn neef Nop zo geprezen wegwerp BBQ is hier niet te krijgen. Ik opper een taxi te bestellen en ons naar het restaurant te laten brengen. Leuk zegt Leon doen we en de vrouw van de supermarkt bestelt deze. Het duurt nog heen 3 minuten en de taxi staat voor, Leon heeft het restaurant al gereserveerd dus gaan. We zijn de eerste en het personeel schrok ervan. Dan barst het hier los met onweer en regen. De taxichauffeur lacht als hij hoort dat wij in een tent slapen vannacht. Eikel denken wij en een dure rit, we hadden achteraf ook de hotelkaart kunnen gebruiken maar dat is nu te laat. Bij een huisje voor de camping is een klein afdakje en daar zitten we nu half droog onze wijn te drinken op stoelen die Leon van de France buren te leen heeft. Ik ga nu een lange broek en jas aan doen en toch de scheerlijnen nog even bijzetten.

 

Leon,

Wij geloven nog steeds dat het gaat lukken. Nog 9 dagen hebben we voor we echt terug moeten. En dan moeten we 450km nog afleggen. Minstens. Alleen door achillespeesproblemen zullen we enkele hoge bergen moeten overslaan. Het was een lastig dilemma. Wat is belangrijker? Die zee halen of kijken hoe ver je de alpen in weet te trekken? Ik vind de alpen in leuker dan de zee halen, maar op de manier die we nu kiezen is het best of both worlds. Geen achterlijke cols aandoen, maar toch naar 1150 meter hoogte. En dan alsnog plonzen geblazen!

Zover is het nog lang niet. Vandaag weer zo’n kansloze en gevaarlijke berg met kiezels bestegen. Met grote kans op mareriaalpech. Onze fietsen, zo zwaar bepakt zijn eigenlijk niet geschikt voor dat soort extreme Mountainbike paden. Ray duwt zijn fiets lopend omhoog, ik blijf er liever op zitten, voor mijn achillespezen ook zo dik als perziken worden. Al voegt Ray me wel toe dat hij geen zin heeft nog een spaak te vervangen. Schuldbewust stuiter ik zo zacht mogelijk verder.

Maar alles kwam goed. We hebben ook geweldige afdalingen gehad. Die naar Lons sur Nogwat was echt eindeloos lang. Genieten! En ook de weg naar onze municipal camping was 30km lang vooral iets omlaag. En op de juiste plekken waren bakkers en cafés aanwezig en open.
Een unicum.

Ging dan alles goed verder? Ach… er is in dit dorp niets open, behalve een kleine supermarkt die geen wegwerpbarbecues verkoopt. Dat worden weer crackers met ham, zoals op dag 3. Of… zegt Ray. En taxi naar een restaurant vlakbij. Fietsen willen we echt niet meer. Wat kost zoiets nou? 2 tientjes hooguit. En de camping was maar een tientje. Die we nog maar moeten zien te betalen. Er is hier geen receptie en we waren rond betalingstijd immers een dorp verderop. Daar werden we vonden we redelijk getild. Net als door de taxichauffeur die 42 euro wil hebben voor 2×8 km rijden. Volgende keer toch maar crackers.

Ondertussen barstte ook de eerste onweersbui los boven Nivigne-et-Nogwat. In mijn beste Frans leen ik 2 stoelen van onze Franse kampeerburen. Ik wist het Franse woord voor stoel niet meer, maar zij gelukkig wel. Dus zitten we nu onder een afdakje in 2 uitklapstoelen. En niet op de EHBO in Bourg-en-Bresse. Want dat scheelde niet veel. Ik ging in het gras naast mijn tent zitten. Plant in mijn pols pal op de spijkerharing die ik daar zelf in de grond had geslagen. Het leverde op de binnenkant van mijn pols slechts een dikke schaafwond op. Iets zegt mij dat dat ook veel bloederiger had kunnen aflopen. Maar gelukkig niet. Het is weliswaar dag 13, morgen is het pas vrijdag de 13e.

7 reacties

  1. Hé Swiebertjes!!! Ik word in en in treurig van al die berichten.. t ziet er soms zo troosteloos uit!!
    Al die regen en die k*t campings en die gesloten restaurants! En dan nog die grindpaden en die blessures. Mijn god. Jullie kunnen toch ook lekker naar Ootje Eppie fietsen en dan naar Spanje op vakantie met de auto? Leon, je bent ook wel een klungel met je handen. Bijna weer een gat in je hand. En chaise? Gewoon vergeten? Chaise?? Oooh boys!!
    Maar ik ben dol op jullie en ik vermaak me met het lezen van jullie verslagen.

  2. Wat zien jullie er gelukkig en blij uit! 😉😉😉
    Hier in de tuin na een heerlijk gezellige avond nagenieten, in de verte hoor ik U2 ‘with or without you’ er wordt door mannen luidkeels meegezongen, zou zweren dat jullie dat zijn ..

  3. Wel mooi om te zien hoe je tijdens zo’n tocht de kleine dingen des levens gaat waarderen. Zoals mogen zitten op twee wiebelige chaises in een troosteloos hoekje onder een afdakje. Daar kunnen wij hier in onze riante tuinstoelen nog iets van leren! Zet ‘m op, mannen, de finish is in zicht!

  4. Nou, wel heftig hoor, maar eigenlijk gaat het goed, want je hebt respect voor je compagnon, op naar je bestemming net een mooie zonsondergang, keep going.

  5. Goed bezig mannen!! Wij zijn enorm trots op jullie, en hoe fijn is het om te lezen dat de wegwerp bbq ook in Frankrijk zijn rentree maakt 🥳 hou vol en geniet….wij reizen elke dag mee op de mooie verhalen en beleven daar veel plezier aan. Grtz N.

  6. Jullie houden ons nog mooi ff in spanning over wat het gaat worden: Met jullie vermoeide peddelpoten in de Méditerranée, of wachten op Niels in een bergdorpie. Voorlopig is het voor ons genieten wat jullie allemaal meemaken, vanuit onze luie stoel…..

Comments are closed.